Categorie archieven voor SGI

Vrouw Man en alles daartussen in

Afbeeldingsresultaat voor man vrouw onzijdig

En daar zat ik, mijn hoofd in mijn handen en ik huilde ontroostbaar. R deed een poging, hij sloeg zijn armen om me heen  en hield zijn hoofd tegen het mijne. Ik huilde en huilde.

Even voor mijn huilbui had ik me neergezet op de lijn tussen superfeminien en megamacho, er was ons gevraagd ergens te gaan staan waar we onszelf op onze plek voelden, B had het initiatief hiertoe genomen en zij (als in het meervoud) stonden in het midden. Vlak hiervoor hadden zij verteld hoe zij zich voelden…. (ik ben nu ietwat in de war,  mensen die zich niet kunnen vinden in de binaire man of vrouw geven soms in het Engels de voorkeur aan de term they, maar in het Nederlands wordt dat dan ‘zij’ terwijl dat juist niet de bedoeling is . Vanaf nu zal ik dus het Engelse ‘they’ gebruiken als ik het over iemand heb die zich niet voelt passen bij de voornaamwoorden en zij of hij hier de voorkeur aangeeft), B stond dus in het midden en they nodigde ons allemaal uit onze plek in te nemen.

Ik wist dat ik me niet thuis voelde aan de ‘vrouwelijke’ kant van B dus ik ging naar de mannelijke kant, maar waar daar? Ik stond tussen de mannen en ik ging steeds verder de kant op van megamacho en uiteindelijk belandde ik op driekwart van de lijn. Toen schoot ik al vol en wilde ik het liefst wegrennen maar ik bleef staan, tussen homomannen en heteromannen, er stonden nog twee mannen verder naar de megamacho kant maar de megamachoplek was verder leeg, niemand in de ruimte vond zichzelf megamacho.

We gingen terug naar onze plek, naar onze stoel en ik deed mijn handen voor mijn gezicht en huilde.

Waarom huilde ik?

Was het omdat ik me kwetsbaar opstelde?
Was het omdat dit de waarheid is over mijn gender-identiteit?
Was het omdat ik dit kenbaar maakte aan mijn vrienden in de SGI?
Realiseerde ik me opeens dat ik eigenlijk transgender ben?

Moest ik nu ook naar de genderkliniek en pillen slikken, operaties ondergaan, me vanaf nu man noemen?

Ik huilde om al deze vragen die in mij opwelden en ik huilde om de verwarring. Ik huilde om de duidelijkheid.

De meeting ging door en ik duwde mijn vragen naar achteren.

Thuis gekomen dacht ik verder en begreep uiteindelijk mijn verdriet.

De reden is simpel. Ik huilde om de simpele verdeling van mens in man of vrouw.
Deze verdeling is alleen op uiterlijke kenmerken gebaseerd.

Is dit niet om te huilen?

 

Over verdriet

Lieve vriend

Vannacht vertelde je me over je angsten en je chronische depressie en ik dank je dat je dit met me deelde. Met angsten heb ik persoonlijk geen ervaring maar wel met depressie.

Jij en ik beoefenen allebei het Nichiren Boeddhisme en zijn allebei lid van de boeddhistische lekenorganisatie Soka Gakkai ook bekend als SGI en we kennen elkaar van de SGI-LGTB meetings.

In de SGI worden mensen vaak gefeliciteerd als ze obstakels en problemen hebben. ‘ Je relatie is uit? Gefeliciteerd!’ ‘ Er hangt je een faillissement boven het hoofd? Gefeliciteerd!’ ‘ Je wordt ontslagen? Gefeliciteerd!’  Op niet boeddhisten of op nieuwe leden van de SGI komt dit heel wonderlijk en misschien zelfs wel wreed over. Ik kan me herinneren dat  toen ik een vrouw enthousiast een ander hoorde feliciteren met een probleem dat ze deelde met de groep ik uiterst verbaasd was. Ik vond het erg bot en grof iemand te feliciteren met ellende in zijn of haar leven. Ik begreep het niet.

Maar al snel begreep ik dat het niet grof was en niet wreed, de felicitaties waren welgemeend. Over het algemeen is het zo dat als alles goed gaat het niet echt moeilijk is te geloven dat ook jij een Boeddha bent, dat het niet echt moeilijk tijd is en zin te maken om te chanten maar hoe moeilijk is het niet om te geloven dat jij een Boeddha bent als je in de ochtend huilend wakker wordt omdat je geen waarde in je eigen leven ziet, hoe moeilijk is het niet om te gaan zitten en te gaan chanten en te geloven dat je met deze beoefening gelukkig kunt worden?

De felicitaties gaan erover dat je ondanks je ongeluk je toch gelukkig kunt zijn. Wij geloven toch in dit boeddhisme dat je vergif kunt omzetten in medicijn?

Door het beoefenen van dit boeddhisme, wat onder andere het reciteren van ‘Nam myoho renge kyo’ inhoudt zijn we instaat een moeilijke,  pijnlijke of negatieve situatie om te zetten in iets positiefs.

Uit elke situatie is iets positiefs te halen, hoe moeilijk of onmogelijk dat ook lijkt. Zelfs iets positiefs halen uit een zware depressie is mogelijk.

Bij een van mijn depressies begreep ik dat er niets anders op zat dan me er doorheen te chanten.  De straat durfde ik niet meer op, ik zag teveel verdriet in andere mensen dus bleef ik binnen en chantte uren en dagen. Ook al huilde en wanhoopte ik, ik bleef doorgaan met reciteren. Telkens opnieuw bracht ik mijn aandacht terug naar die woorden die mijn Boeddhanatuur ontwaken. Nam myoho renge kyo. Na vier dagen kon ik het leven weer aan.

Het vele chanten was het positieve dat ik er uithaalde en later begreep ik ook dat mijn ‘gevoeligheid’, het verdriet van andere mensen te zien, een gave is, hoe zwaar het ook kan zijn, het is een geschenk.

Zo zette ik zelf vergif om in medicijn.

Mijn lieve vriend, ik chant voor jou, dat jij je overwinning behaalt en je vergif kunt omzetten in medicijn.

Ik zie je snel op onze meeting in december.

Vergif omzetten in medicijn

 

>Words of Wisdom by Daisaku Ikeda

>

Ultimately, we are responsible for our own destiny. It may seem to us that our fate is predetermined, whether by our genes or by our environment. What really matters, however, is how we can improve ourselves from this moment forward, how we can change the circumstances that we find ourselves in. This enormous transformative force is what Buddhism is all about. In this struggle lies the source of never-ending youth and vitality.

Daisaku Ikeda

>Daisaku Ikeda:

>From a healed, peaceful heart, humility is born; from humility, a willingness to listen to others is born; from a willingness to listen to others, mutual understanding is born; and from mutual understanding, a peaceful society will be born. Nonviolence is the highest form of humility; it is supreme courage.