Lieve vriend
Vannacht vertelde je me over je angsten en je chronische depressie en ik dank je dat je dit met me deelde. Met angsten heb ik persoonlijk geen ervaring maar wel met depressie.
Jij en ik beoefenen allebei het Nichiren Boeddhisme en zijn allebei lid van de boeddhistische lekenorganisatie Soka Gakkai ook bekend als SGI en we kennen elkaar van de SGI-LGTB meetings.
In de SGI worden mensen vaak gefeliciteerd als ze obstakels en problemen hebben. ‘ Je relatie is uit? Gefeliciteerd!’ ‘ Er hangt je een faillissement boven het hoofd? Gefeliciteerd!’ ‘ Je wordt ontslagen? Gefeliciteerd!’ Op niet boeddhisten of op nieuwe leden van de SGI komt dit heel wonderlijk en misschien zelfs wel wreed over. Ik kan me herinneren dat toen ik een vrouw enthousiast een ander hoorde feliciteren met een probleem dat ze deelde met de groep ik uiterst verbaasd was. Ik vond het erg bot en grof iemand te feliciteren met ellende in zijn of haar leven. Ik begreep het niet.
Maar al snel begreep ik dat het niet grof was en niet wreed, de felicitaties waren welgemeend. Over het algemeen is het zo dat als alles goed gaat het niet echt moeilijk is te geloven dat ook jij een Boeddha bent, dat het niet echt moeilijk tijd is en zin te maken om te chanten maar hoe moeilijk is het niet om te geloven dat jij een Boeddha bent als je in de ochtend huilend wakker wordt omdat je geen waarde in je eigen leven ziet, hoe moeilijk is het niet om te gaan zitten en te gaan chanten en te geloven dat je met deze beoefening gelukkig kunt worden?
De felicitaties gaan erover dat je ondanks je ongeluk je toch gelukkig kunt zijn. Wij geloven toch in dit boeddhisme dat je vergif kunt omzetten in medicijn?
Door het beoefenen van dit boeddhisme, wat onder andere het reciteren van ‘Nam myoho renge kyo’ inhoudt zijn we instaat een moeilijke, pijnlijke of negatieve situatie om te zetten in iets positiefs.
Uit elke situatie is iets positiefs te halen, hoe moeilijk of onmogelijk dat ook lijkt. Zelfs iets positiefs halen uit een zware depressie is mogelijk.
Bij een van mijn depressies begreep ik dat er niets anders op zat dan me er doorheen te chanten. De straat durfde ik niet meer op, ik zag teveel verdriet in andere mensen dus bleef ik binnen en chantte uren en dagen. Ook al huilde en wanhoopte ik, ik bleef doorgaan met reciteren. Telkens opnieuw bracht ik mijn aandacht terug naar die woorden die mijn Boeddhanatuur ontwaken. Nam myoho renge kyo. Na vier dagen kon ik het leven weer aan.
Het vele chanten was het positieve dat ik er uithaalde en later begreep ik ook dat mijn ‘gevoeligheid’, het verdriet van andere mensen te zien, een gave is, hoe zwaar het ook kan zijn, het is een geschenk.
Zo zette ik zelf vergif om in medicijn.
Mijn lieve vriend, ik chant voor jou, dat jij je overwinning behaalt en je vergif kunt omzetten in medicijn.
Ik zie je snel op onze meeting in december.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie