Ik heb dit bericht ook al gepubliceerd op mijn huisblog – adiah.nl/joomla – maar daar blijkt het onvindbaar – geen permissie, foutcode 403 – dus ik ga alle berichten nog eens hier plaatsen –
Na ruim anderhalf jaar heb ik kleine stukken van mijn dagboek over het stoppen met blowen op mijn site gezet. Lange tijd achtte ik het niet goed om dit te doen. Ik schaamde me ervoor dat ik jaren dagelijks blowde en wilde niet dat mensen, bekenden en onbekenden dit wisten.
Nu na anderhalf jaar – eigenlijk zijn het 20 maanden – schaam ik me niet meer. Ik heb genoeg geleerd om te weten waarom ik indertijd mijn toevlucht zocht in iets dat me verdoofde en wat ik kon gebruiken om neer te hangen tussen mij en de wereld, tussen mij en de mensen – een rookgordijn dat ik nodig had en dat op een gegeven moment mij nodig had om te bestaan.
Nu ben ik er trots op dat ik met blowen ben opgehouden. Ik heb nooit geweten hoe slecht en verslavend blowen was. Blowen – wat een idioot woord – wat een kinderlijk woord.
Ten tijde van het organiseren van de jaarlijkse oogstfeest in Saarein maakten Bettien en ik de Wietbode – daar hadden we trots een artikel ingeplakt dat beweerde dat blowers in hun puberteit waren blijven steken. We vonden dit erg grappig en waren er trots op dat wij op onze leeftijd ( zo in de veertig ) nog in de puberteit zaten.
Ik heb daar nu geen oordeel over maar beschouw het als dwaas – hahaha dat is vast een oordeel.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie