Vandaag 7 september 2010 is het de eerste dag van mijn volwassen leven dat ik niet blow. Een tijd geleden luisterde ik naar een paraliminal over Smoke Free vanwege mijn nieuwe verslaving aan tabak. Daar wilde ik vanaf. Er naar luisterend realiseerde ik me dat ik geen zin meer heb die rook mijn longen in te trekken en dit betekent dat ik ook moet ophouden met blowen.
Vandaag is het de eerste dag dat ik echt niet meer blow. Ik ben er zenuwachtig over. Bang voor van alles, zoals lichamelijke ontwennigsverschijnselen. Afgelopen donderdag rookte ik niet en ik werd ’s nachts wakker van druk in mijn buik en zat verder om het uur op de WC waar de poep uit me spoot. Vervuilde uiteindelijk mijn bed en voelde me beroerd. Niet hondsberoerd maar toch beroerd genoeg.
Gisteravond was ik ook niet echt lekker, ben niet gaan zwemmen, mijn buik voelde niet goed en ik ben het Internet opgegaan om te kijken of dit ontwennigsverschijnselen kunnen zijn. Ja dat kan, dus ik zit het maar uit en adem er doorheen. Het moet me toch lukken en dat gaat het ook.
Ik ruik rook. Tabaksrook. Proef het in mijn mond. Ik doe een oefening met diep in ademen en mijn twee vingers samen knijpen en loslaten als ik uitadem. Het gaat me lukken en ik neem alles als een volwassene. Spannend. Wat zal ik blij zijn op 18 november!
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie