Onder Zeeniveau

Nu ik aan dat laatste gesprek dacht kreeg ik pijn in mijn buik, zij wist al wat ze zou gaan doen en ze had me er niets van laten weten. Ze had me uiteindelijk voor het blok gesteld en dit gaf me een verschrikkelijk gevoel. Dit betekende toch dat ze had gelogen? Dat ze maanden tegen me had gelogen? Dat ze net gedaan had of ze mijn moeder was maar ze was gewoon een mens geweest met vuige plannen. Ik voelde me misselijk worden en ik duwde Janneke opzij, riep Sorry en stormde de klas uit.

De WC’s waren achterin de gang van het oude schoolgebouw, Een blauwe deur met glas boven in leidde naar een smal gangetje met witte glanzende tegels en vijf blauwe deuren waarachter de dames WC’s. Ik ging de achterste WC in en begon te kokhalzen. Eerst kwam er groen schuim, toen de thee die ik had gedronken en omdat ik niet gegeten had volgde er bruine gal. Op mijn knieën zat ik en ik hing over de pot. Wat ik had moest er uit. Ik hoorde de deur open gaan en hield me in. De stem van Janneke. ‘W stuurt me je achterna om te checken of alles goed is, ‘ vroeg ze op vlakke toon. Ze had zelf duidelijk geen enkele belangstelling hoe het met me ging zolang ze niet van me kon afkijken. ‘Rot op,’ riep ik. ‘Dan niet,’ haar stem klonk blij. Nog voordat ze de deur uit was kotste ik weer, luid dit keer en ik hoopte dat ik haar had afgeschrokken. Janneke was een bitch. Twee keer had ze er dit jaar al voor gezorgd dat ik een 1 had gekregen bij Duits. Beide keren had ze me aangestoten en op haar blaadje gewezen en fluisterend gevraagd of een bepaalde naamval goed was. Op het moment dat ik op haar blaadje keek had de docent Duits gezien dat ik keek en me gevraagd mijn blaadje in te leveren. Janneke had niets gezegd en met twee 1-en op mijn repetitielijst zag mijn cijfer voor Duits er niet al te best uit. Ik hoopte dat ze me had horen kotsen en me verafschuwde en niet meer naast me wilde zitten maar dat laatste zou niet snel gebeuren. Over het algemeen was ik het beste in Frans, Duits en Engels en was Janneke er erg slecht in.