Wat ik helemaal vergat in mijn verhaal over die T20 gisteren is dat ik samen met Stacey en nog twee mensen naar het zwemmen reed. Stacey was erg enthousiast over de T20 en vertelde wat ze van plan was te gaan doen. Keihard weggaan, keihard zwemmen en zien hoe ze uitkwam.
Ze zei: “Ik wil gewoon keihard gaan en helemaal kapot gaan, met rode wangen aan komen en hartstikke moe zijn.”
De afstand maakte haar niet uit. Als ze maar zo hard als ze kon ging.
Ik was van plan geweest lekker relaxed te gaan zoals ik de afgelopen jaren doe en tevreden te zijn met 800 meter…. maar door het verhaal en de houding van Stacey werd ik ook enthousiast. Waarom ging ik dat ook niet doen? Gewoon keihard beginnen en zwemmen zwemmen zwemmen, hard met die benen heen en weer en vooruit vooruit vooruit. Dat deed ik dus! En ik zwom honderdtwintig meter meer dan die achthonderd. En de volgende keer doe ik het weer!
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie