Onder Zeeniveau

Amsterdam – 17 september 2010
Had een paar hele slechte dagen. Maandag was wel het dieptepunt. Ik had de nacht van zondag op maandag ontzettend slecht geslapen, was om het kwartier wakker en moest dan plassen. Ook droomde ik weer dat ik blowde en dat ik daar enorme spijt van had, in mijn droom. Vol zelfverwijt. Hoe kon ik zo stom zijn? Ik werd wakker met pijn in mijn lijf en onrust, regen en somberheid in mijn kop. Ik ging chanten maar het hielp niet in die mate dat het mijn pad verhief. Ik was strondsaggerijnig. In de middag ging ik een stuk fietsen, naar Oudekerk en toen naar de Bijlmerarena en ook dat hielp niet. Gelukkig kreeg ik vriendin M aan de telefoon die me liet razen en tieren en huilen. Hierna voelde ik me iets beter, in ieder geval voelde mijn lichaam zich beter, ik had niet meer zo’n pijn.

Gister de therapie, ik vertelde meteen dat ik een afschuwelijke week had gehad, maar niet had geblowt. Dat vonden ze mooi en ik ging door naar de volgende groep. Eerst deden we kunstzinnige therapie, dat was weer fijn, we moesten in duo’s een schilderij maken en de ander een kleur geven die hij/zij nodig dacht te hebben, ik werkte met E. Ik vond het erg ontroerend te zien wat hij voor me maakte.

In de middag was de praatsessie. Ik deed mijn verhaal en kreeg hele positieve antwoorden, dat het zo goed was dat ik nu al die dromen had waarin ik spijt had dat ik had geblowt en dat ik eigenlijk alles zo snel oppakte.

Ze zeiden nog wel meer maar ik kan het even niet recapituleren.

Hierna had ik een uur een gesprek met een somatisch arts die mij allerlei dingen vroeg, over de verbinding tussen mijn lichaam en ziel, op een gegeven moment moest ik gaan staan en zei ze dat ze me omver ging duwen, dat deed ze, ik moest beter gaan staan, zei ze. Ook nam ze mijn pols die uitzonderlijk laag was. En zei ze dat ik een cholerisch mensentype was. Ze zei natuurlijk nog veel meer. Over mijn leven, mijn ouders, mijn grootouders en dat ik wellicht over een half jaar als die dope mijn lichaam echt uit is eens een familieopstelling kan doen bij haar.

Het vele plassen hoorde bij de afkick en ik moest maar veel drinken overdag. Ook raadde ze me aan iets ontspannends te doen voor ik ging slapen, geen TV of computer maar een tekening maken of naar muziek luisteren of iets moois lezen.

Het was een fijne dag en ik ben zo blij dat ik begonnen ben en dat ik het volhoud.