De bel ging, de kleine pauze zat er op. ‘ik zie je straks, na het volgende uur in de grote pauze, dan gaan we wat eten en kun je me meer vertellen. Kom.’ze pakte mijn arm en kneep er in. ‘je kunt me alles vertellen en ik zal je helpen, ik zal je met raad en daad bijstaan, we komen er wel uit.’ Ze trapte haar sigaret uit en ik gooide de mijne weg.
Roken was vies, erg vies, tabak was wel lekker en rook soms heerlijk maar die rook naar binnen ademen, je longen in, was bijzonder heftig. Ik was nog steeds duizelig en hield me stevig vast aan de arm van Juffrouw W. Ik moest mijn tas uit haar lokaal halen en ik nam snel een kauwgumpje om de rook en de gal weg te krijgen.
Het volgende uur had ik aardrijkskunde. De docent liet alleen maar dia’s zien. De eerste vijf minuten vertelde hij over de dia’s die we zouden zien. Vandaag liet hij ons dia’s zien van bergen, jonge bergen zoals de Alpen en oud gebergte zoals de Ardennen. De luchten waren blauw op de foto’s en de meeste bergtoppen waren wit. Het was donker in het lokaal. Er werd niet gesproken en het kijken naar deze plaatjes maakte me rustig. Ik had niemand naast me, de vreselijke Janneke volgde geen aardrijkskunde. Ik moest trouwens af van dat mens en ik besloot om dit in het gesprek met Juffrouw W te bespreken.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie