De A2 is een feest. Ik moest er wel aan wennen dat de bomen opeens omgehakt bleken. Die bomen die zo lang ik me kan heriineren de A2 omzoomden. Ik kon ze dromen. * Al vanaf 1960 rijd ik wekelijks op de A2.

De nieuwe A2 heeft vijf banen. Over een lege weg raast het verkeer richting het zuiden. De files die ontstonden daar waar de A2, de A10 en de A9 samenvloeiden, voor Abcoude en onder de rook van Amsterdam, behoren tot het verleden. Nu kun je doorrijden. In ieder geval tot Vinkeveen.- Want na Vinkeveen wordt de weg vernauwd tot vier banen. Na Breukelen worden het er drie en staat het verkeer weer vast.

Zoals gister.

Het was een mooie mistige morgen.

Gelukkig ga ik bij Maarssen de weg af en hoef ik verder niet in de file te staan.

* (het is niet mijn bedoeling hier te rijmen maar moet ik als het rijm zich aandient? Een ander woord schrijven? – Nee dacht het niet, want zo ben ik niet. Dat is niet die stream of consciousness waarmee ik schrijf op dit blog.)