Onder Zeeniveau

Lieve lezers en lezeressen

Misschien lijkt het of ik lang niets geschreven heb maar dat is niet zo. Sinds een week of acht ben ik dagelijks aan het schrijven aan het verhaal dat altijd in me lag maar waarvan ik nooit dacht dat ik het op zou schrijven.
In de maand mei doe ik mee met Tijd zal ons leren, een podcast van Romana Vrede en OTION.

Op een zolder boven in Het Nationaal Theater zit ik in een donkere studio. Er staan vier lichtbruine stoelen met twee tafels tussen de stoelen en twee tafeltjes in het midden met op de een een thermoskan met grote glazen en op de ander een waterkan met kleine glazen. Naast elke stoel staat een schemerlamp met een licht dat naar beneden schijnt en een microfoon in een standaard.
Ik heb een aantal weken geleden gereageerd op een mail die ik kreeg van het Nationale Theater: ‘Deel jouw familieverhaal in het nieuwe seizoen van de Tijd zal het leren.’.
Stuur voor 23 april 2022 een voice message van maximaal 2 minuten naar … en wie weet nodigen we je uit in de studio in Den Haag om jouw verhaal in de podcast te komen vertellen!

Ik nam spontaan een kort gedeelte van mijn familiegeschiedenis op en nu zit ik hier, samen met Romana Vrede en OTION. En met Ginny Krijgsman die haar familiegeschiedenis vertelt.
Ik beken al snel dat ik de podcast nooit beluisterd heb, waarom eigenlijk niet? Thuis gekomen zie ik dat ik me wel geabonneerd.
Er hangt een grote kaart aan de muur en Romana vraagt ons om als de opnames beginnen een vlag te planten daar waar ons verhaal over gaat.
Ze beginnen met mij.
Het programma wordt ingeleid door OTION die prachtig zingt en op een keyboard klanken en ritme maakt.
Daarna mag ik beginnen en ik vertel het verhaal van Lilian voor zover ik het weet en wat ik weet.
Het vlaggetje plant ik tussen Paramaribo en Brits-Guyana, daar waar mijn verhaal is, daar waar mijn grootmoeder geboren is en mijn overgrootvader vermoord is.
Ik vertel over Mariënbosch waar ze vandaan komen, waar ze tot slaaf gemaakt zij en ter wereld kwamen, waar ze vrij kwamen en de ketenen van de slavernij verbroken zijn. Ik zeg dat ik hoop dat er liefde was tussen Loth en mijn betovergrootmoeder.
Ik vertel weinig over het verdriet van mijn moeder maar het verhaal gaat over Lilian en hoe ik haar terugbracht naar Coronie.
Romana wil weten waarom ik zo geïnteresseerd ben en ik zeg dat ik dat niet weet maar ik ben het. Ik ben meer geïnteresseerd dan mijn broer en zus.
Ik wil het weten. Ik wil weten hoe het was voor een van mijn voormoeders om rond te lopen in Afrika, vrij rond te lopen en dan gepakt te worden, in een schip geduwd, op zee te zijn in een ruim met anderen die kotsten, ziek waren, neukten, verliefd werden en dan in een volkomen ander land de lucht weer te zien en als handelswaar verkocht te worden aan de meestbiedende.

OTION weet het zo mooi te zeggen, dat ik Lilian terugbracht en hoe dat mijn missie, mijn opdracht geweest is in deze familiegeschiedenis. Hoe hij dat zegt ontroert mij.

Luister de podcast hier: https://www.buzzsprout.com/1740874/10919888

Thuis gekomen besluit ik dit verhaal op te schrijven. Ik hou de jaren aan en verzin de rest.

Ik ben van plan geregeld een stuk van mijn verhaal hier te plaatsen.