Ik was erbij.
Gisteren toen ik las dat dit de hevigste rellen waren sinds veertig jaar drong het langzaam tot me door dat er gesproken werd over de krakersrellen eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. Er waren te weinig woningen (die zijn er nog steeds niet), veelal jonge mensen kraakten leegstaande gebouwen en verlaten fabrieken. In die beruchte jaren zeventig verlieten fabrieken de binnenstad en trokken in een van die afzichtelijke industrieterreinen die je overal in Nederland kunt vinden. Soms had de gemeente andere plannen met een pand en werden de panden ontruimd. Dit ging gepaard met veel geweld aan beide zijden. Drie dingen staan me bij:
1. Ik kom uit mijn werk om even een broodje te halen op de Prinsengracht, ik kan de Leidsestraat niet in, die is afgezet door de ME en voor hen staat een tank op het Leidseplein. Het vervult me met woede.
2. Voor en na de Kroningsdag van 30 april 1980 hangen er helikopters boven mijn huis, dagenlang geronk van motoren, ik word er gek van. ‘S Avonds wil ik naar de Grote Vuurwerkshow boven het IJ. Ik loop op het Damrak als er opeens paniek uitbreekt, politie op motor met zijspan rijdt al meppend met een wapenstok op de mensenmassa in, ik word niet geslagen maar zie hoe onschuldige mensen klappen krijgen. Ik heb het vuurwerk nooit gezien.
3. Het is 2 december 1980, de ontruiming van de Grote Wetering. Ik ben verzeild geraakt in de demonstratie tegen de ontruiming. Ik sta bij het Rijksmuseum als opeens de ME die eerst met hun gezichten richting de Grote Wetering staan zich omdraaien en op ons afkomen. Zo hard als ik ken ren ik weg, de Hobbemakade op, ik heb het gevoel alsof ik voor mijn leven ren en een enorme opwinding maakt zich van me meester, ik heb mezelf zelden zo levend gevoeld, wat een kick. Ik geloof dat ik ren met een grote grijs op mijn gezicht.
Vooral dit laatste was een vreemde ervaring, de high die ik kreeg. En hoewel ik daar dus high mijn benen uit mijn lijf rende wist ik wel dat ik dit nooit meer wilde mee maken. Ik wilde nooit meer rennen voor de politie. Het demonstreren laat ik niet.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie