De vrijheid te hebben om:
Niet door te gaan met mijn verhaal over hoe ik tot zwemmen kwam, (komt nog)
Om te schrijven over wat ik wil, wat in me opkomt, over wat me bezig houdt op dat moment, waar ik over schrijven wil?
Wat me bezig houdt klinkt wat dramatisch want houdt dit me nu werkelijk bezig, dat waarover ik vandaag wil schrijven?
Het gaat over eenpersoons kerstporties.
Gisteren nog wat kerst inkopen gedaan.
Ik ga graag naar Albert Heijn en vooral naar de grote Albert Heijn hier op het Europaplein. Ik hou van die winkel, het is er ruim, het personeel is aardig en ik vind de vrouw die volgens mij de bedrijfsleider is hulpvaardig en vriendelijk. Ze helpt vaak mee in de winkel, vult vakken en is actief aanwezig. Mijn hele leven koop ik al bij Albert Heijn, een tijdlang vond ik hun groenten niet zo goed maar behalve een beschimmelde mandarijn of sinaasappel in het net ben ik nu tevreden over de kwaliteit van hun groenten.
Ik had de advertentie gezien met allerlei kerst aanbiedingen, zo zag ik een vegarollade en in de winkel zag ik nog zo’n lekker vegading om in de oven te doen, vega en niet vegan, maar goed, volgend jaar beter Albert Heijn? Maar mijn grootste obstakel is de maat, deze dingen kan ik slechts eten als ik met meer mensen ben, nou wil ik best veel eten met Kerst deze porties echter zijn me te groot, een tussenmaat was er ook niet, dus wat eet ik nu?
Stikt het niet in Nederland van de alleenstaanden? De alleenlevenden? De alleengaanden?
Moeten wij ons overeten?
Moeten wij alles zelf verzinnen?
Kan onze supermarkt, ons aller Albert Heijn volgend jaar eenpersoons kerstporties maken of is dat commercieel niet interessant?
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie