Onder Zeeniveau

In bed luister ik naar Podcasts, luisterboeken en Blendle. Vanaf zeven uur in de ochtend lezen prettige stemmen achtergrondartikelen over het nieuws. Soms val ik dan nog even in slaap. Natuurlijk gaat het vaak over Corona. In het begin van de pandemie bijna alleen maar en werd ik er soms droevig van. Maar het artikel van vandaag over Corona, gepubliceerd in De Volkskrant van vandaag en geschreven door YUVAL NOAH HARRIS gaf me goede zin.
Het artikel gaat over de fundamentele fout waaraan complottheorieën lijden. Ik ken iemand die al jaren deze theorieën aan mij vertelt, zij is een heftige gelovige, een kleine groep mensen heeft de touwtjes in handen en aan aan die touwtjes zitten wij als marionetten. Het zijn stinkend rijke mensen en als ik dan vraag wat die stinkend rijke mensen die alles al hebben van mij willen zegt ze Macht. Ik snap het nooit zo goed, die mensen hebben alles en hebben ook meer macht met hun geld dan ik ooit zal hebben en dan willen ze nog meer macht. Ik kan er niet echt in meegaan, ik vind het te absurd. Maar meestal weet ik niet wat ik moet zeggen. Dit artikel gaf me inzicht. Nu nog de juiste woorden vinden.
Iets wat Yuval schreef had ik ook al bedacht: dat de complotdenkers op deze manier de ingewikkelde wereld denken te begrijpen. En wij mensen willen vaak begrijpen. We denken dat als we begrijpen we het allemaal aan kunnen. Maar er is zoveel niet te begrijpen. En vooral het gedrag van de mens. Onze reacties zijn niet voorspelbaar.
Dat is precies de fundamentele fout van de complottheorieën. Die gaan er vanuit dat een klein groepje mensen acht miljard mensen onder controle kunnen hebben.
Iedereen die wel eens iets met andere mensen heeft georganiseerd weet hoe moeilijk dat is. De een wil zus, de ander vindt zo. Het kost veel moeite om iedereen dezelfde kant op te krijgen en soms lopen er mensen gillend weg en slaan met de deur. Of hoe gemakkelijk is het met je familie de feestdagen door te brengen; iedereen wil dat het gezellig wordt…..