Onder Zeeniveau

G schreef me:

Ik vind het zo knap dat je daar allemaal zo schrijft. Ik heb moeite met een verhaal verzinnen een daarna vorm te geven. Ik geloof dat ik alleen autobiografisch kan schrijven! Hahaha

Ik zou haar willen schrijven, doe een cursus, een schrijfcursus of misschien een songtekst cursus, leer schrijven.

Hoe leer je schrijven? Door het gewoon te doen.

Ik herinner me dat toen ik de Schrijversvakschool deed, ik in het tweede jaar maanden zat te klooien. Ik kreeg het niet voor elkaar iets te schrijven. Ik vond niets goed genoeg, als ik een zin geschreven had, gooide ik die na eindeloos herkauwen weer in de prullenbak met als gevolg dat er niets op papier stond en ik elke keer niets inleverde.

Langzaamaan nam mijn negatieve zelfbeeld het over, ik kon het niet, ik zou het nooit kunnen en misschien moest ik  mijn droom schrijver te worden maar opgeven.

Mijn docent was Arie Storm, ik vond hem een geweldige docent en ik geloof dat hij veel vertrouwen in mijn schrijverschap had, het eerste korte verhaal dat ik had geschreven had hij lovend besproken en hij zag mij ploeteren. Hij wilde mij niet opgeven en hij zei me dat ik de volgende week tien pagina’s moest inleveren en als  dat me niet lukte ik gewoon moest ophouden.

Ik ging naar huis, ging achter de computer zitten en begon als een gek te schrijven. Zonder enige aarzeling of zelfcensuur, het interesseerde me opeens helemaal niet meer of ik het nu wel of niet kon, ik wilde schrijven en dat is wat ik deed, ik dacht niet na, ik schreef het verhaal dat in me zat, het verhaal van Zet die een meisje ontmoet en met haar naar huis gaat. Ik gebruikte dingen uit mijn eigen leven zoals het kraakpand waar het meisje haar mee naar toe neemt en ik gebruikte een nacht met een meisje en ik verzon de rest bij elkaar, al waren het dingen die in mijn leven gebeurd waren het waren geen dingen die in mijn leven gebeurd waren, het gevoel dat ik beschreef was het gevoel dat ik had gehad maar niet met deze specifieke situaties.

De volgende week leverde ik mijn tien pagina’s in en Arie zei dat dat precies was wat hij bedoelde.

Dit is voor mij schrijven, schrijven en niet nadenken over de schoonheid van een zin of over grammaticaliteit.

Uiteindelijk ben ik afgestudeerd aan de Schrijversvakschool met nog een ander die begon in hetzelfde jaar. De eerste dag was ons al gezegd dat van de 20 mensen die begonnen er maar twee zouden afstuderen.

Esther Naomi Perquin die nu de Dichter des Vaderlands is, studeerde tegelijk met mij af, een toffe en leuke vrouw met een spannende kijk op de dingen.

Voor G: schrijf gewoon, hou je niet in, zet die pen op papier of  open Word op je elektronische ding waar je op schrijft en begin.

Als je over je eigen leven wilt schrijven maar niet duidelijk wilt maken dat jij het bent geef de hoofdpersoon een andere naam, schrijf het in de derde persoon, laat je moeder je vader zijn en je vader je moeder, woon in een ander dorp, gebruik je eigen verhaal om een ander verhaal te maken