Er was nog licht in de lucht en warmte op straat toen ik om half elf uit het zwembad kwam en ik besloot de weg door de parken te nemen. De weg door de stad is korter maar drukker. Vol auto’s brommers drinkende mensen in cafes.
Ik fietste door het park en dacht aan vroeger. Hoe ik altijd voor een paar uur in de donkere nacht verdween als het zomer was en ik buiten was. Hoe ik op een open plek in het bos of op het strand op de grond ging liggen en hoe alleen en gelukkig ik mij voelde.
Ver weg. Alleen in de duisternis. Met de sterren.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie