Elk mens wil uniek zijn en vaak proberen we die uniciteit te vinden in iets buiten ons. Zo las ik gisteren een bericht op Facebook dat een X in de palm van je hand iets heel bijzonders betekende en dat slecht 3% van de mensen deze X had, hoeveel mensen 3% is van de miljarden mensen die leven laat ik over aan mensen die geen discalculie hebben maar het zijn er misschien wel een miljoen?
In ieder geval waren er binnen tien minuten al 5 reacties op het artikel, allemaal van mensen die een X in hun handpalm hadden, sommigen hadden alleen een X in de linkerhand, anderen in allebei en er was ook iemand met meerdere X’en.
Zelf heb ik een X in beide handpalmen en behoor ik dus ook tot die 10%? (oh nee het was 3%).
Maakt me dit uniek?
Ja.
En nee. Het feit dat ik X’en in mijn hand heb maakt me niet uniek. Wat me wel uniek maakt is dat ik ik ben. Er is niemand als ik. Er is niemand met de kleur ogen als ik, er is niemand die op dezelfde manier als ik grijs wordt, er is niemand die tien centimeter onder mijn heup een kuiltje in haar dij heeft, er is niemand die hetzelfde ziet als ik als ze uit het raam kijkt, niemand die zwemt als ik en niemand die zo denkt als ik. Ik ben uniek, net als jij.
We zoeken naar iets dat ons uniek maakt maar we hoeven eigenlijk helemaal nergens naar te zoeken, want we zijn zelf wat ons uniek maakt.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie