Onder Zeeniveau

Wit
Ondanks mijn lichte ogen en mijn donkerblonde haar heb ik mij nooit ‘wit’ gevoeld.
Ook niet toen ik een kind was met lichtblond haar.
Mijn moeder was niet wit, niet dat ik dat toen zo benoemde, dat deden andere mensen wel, maar mijn broertje en zusje waren helemaal niet wit en vooral mijn zusje was donker. Bruin was ze.
Allebei mijn broer en mijn zus werden gepest omdat hun huidskleur donkerder was dan van de meeste kinderen. Mijn broer werd gepest door Nederlandse jongetjes en mijn zus werd gepest door mijn broer en misschien ook wel door andere kinderen maar ik zag mijn broer als ik uit school kwam in een kring met blonde kinderen die dingen naar hem riepen en met stenen naar hem gooiden.
Ik was vier jaar jonger maar ik sprong ertussen: Blijf van mijn broer af. De kinderen waren verbaasd dat zo’n klein blond kind ertussen sprong en ze hielden op met schelden en stenen gooien. Ik hield altijd mijn ogen open wat er gebeurde met mijn broer en sprong er steeds opnieuw tussen als ze mijn broer grepen.
Mijn zus troostte ik als ze weer was uitgescholden door mijn broer vanwege haar bruine huid, het was en is te pijnlijk voor allebei om zijn woorden te herhalen.
Later verhuisden we naar een ‘betere’ buurt in Hilversum waar mijn moeder er een schoon en kleurrijk huishouden op na hield, er werd over ons gepraat, we waren zigeuners, blauwen, (naam voor Indonesiërs of Indische mensen) zwart werden we niet genoemd want er waren eigenlijk nog helemaal geen zwarte mensen in Nederland.
Veel wisten we niet over de afkomst van onze moeder. Ze was opgegroeid in een weeshuis, zonder iets te weten over haar afkomst maar dit is een ander verhaal, dat ik misschien ooit nog eens een keer vertel.
Pas vorig jaar begreep ik dat ik de achterkleindochter ben van een jongen die in slavernij geboren is, is vrijgekocht en opzichter werd op een plantage waar mijn grootmoeder is geboren en hij zelf het leven liet door het mes van een Indische contractarbeider.
Ik heb mij altijd meer ‘gekleurd’ gevoeld dan wit hoewel natuurlijk mijn vader wit was of blank al zag hij er volgens zijn broers uit als een blanke neger.
Ik heb net zoveel wit in me als zwart of misschien nog wel meer wit dan zwart en ik weet dat mijn vader het toch droef vond dat ik het gevoel had geen wortels te hebben terwijl zijn voeten in de klei stonden.