Veertig jaar na de tweede feministische golf is de derde feministische golf gaan rollen. Dit keer is het niet women only en wordt er van ons vrouwen niet verwacht dat wij uitleggen waar het om gaat.
Mannen begrijpen het inmiddels ook.
De eerste feministische man die ik ontmoette was Brian, hij deed mee met het Genderstudy programma van SIT en hij kwam een tijdje bij mij logeren.
Het was de eerste jongen die kwam logeren en het verbaasde me enigszins. Hij was niet homo en wat deed hij bij vrouwenstudies?
Bij ons eerste contact vroeg ik hem naar zijn motieven, hij vertelde me dat hij als jongen was opgevoed met alle privileges die daarbij hoorde en hoe hij het lang vanzelfsprekend vond. Tot hij op de universiteit een college vrouwenstudies volgde en hij zich realiseerde dat zijn privileges vooral voorbehouden waren aan witte mannen en dat hij zich toen bewust werd hoe onrechtvaardig het verdeeld was in de wereld. Vanaf dat moment had hij zich op de feministische theorie gestort en alles gelezen waar hij zijn handen op kon leggen. Ook vanaf dat moment begreep hij niet meer waarom niet iedereen feminist was want het ging iedereen aan. Toen hij las over het semester van SIT had hij zich meteen aangemeld.
Brian was een lieve rustige jongen. Elke dag deed hij lichaamsoefeningen in de tuin, opdrukken, zijdelings strekken, op zijn handen staan en allerlei andere andere oefeningen. Vaak ging hij rennen door de buurt en een paar keer per week kookte hij voor me. Hij deed niets wat me irriteerde en we pinkten allebei een traantje weg toen hij ging.
We werden vrienden op Facebook, hij veranderde van naam en probeerde het te maken als stand up comedian maar de grapjes die ik van hem las vond ik niet echt grappig, maar ja ik hou helemaal niet van stand up comedians.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie