Na jaren van pijn in mijn ingewanden, verschillende onderzoeken en onprettige testen ben ik afgelopen week gediagnosticeerd als een mens met coeliakie.
Ik ben er helemaal vol van en kan aan weinig anders denken. Helaas heb ik afgelopen week nog gluten gegeten en heb ik een akelige pijn in mijn lijf.Dit zorgt ervoor dat ik niet echt goed nadenken kan. Je darmen zijn als je hersenen zei een vriendin aan wie ik vertelde wat er speelde in mijn leven.
Hopelijk is het de laatste keer dat ik lijd aan dit ongemak en zal ik door het vermijden van gluten me steeds beter gaan voelen.
De mogelijkheid dat mijn malaise: heel vaak pijn, me steeds doodmoe voelen, iets te maken zou kunnen hebben met een glutenintolerantie is nooit in mij opgekomen. Ik heb mij er nooit mee bezig willen houden. Ik vond dat hele gedoe met gluten en allergieën altijd enorm overdreven en de gedachte geen brood meer te eten kwam niet in mij op. Ik at nog liever brood dan….
Al jaren vecht ik met mijn gewicht en tegen mijn neiging tot het me volstouwen met koekjes, kwark met all-bran, chocolade. Hetzelfde aantal jaren stort ik mij zo nu en dan weer op een dieet. Vaak val ik wat af en kom ik wat aan en zo gaat het door en zo gaat het aan.
Deze winter las ik over de dip die iedereen die dieet na een week of wat overvalt en er werd ons aangeraden eens iets anders te doen. Eet eens een week geen brood was de eerste raad. Dat besloot ik te doen en ik merkte dat ik helemaal geen last had van die krampen die ik altijd had. Wat ik nooit gedacht had gebeurde, ik schrapte brood van het menu.
Maar ach ik wilde geen problemen en de vriendin die me uitnodigde met haar de lunch te gebruiken vertelde zo enthousiast over de gezonde volkoren boterhammen van de Hartog en het overheerlijke roggebrood dat ik dacht te weten dat een boterham geen kwaad kon.
Wel dus.
En ook meende ik nadat de pijn weer was gaan liggen dat een piepklein gebakje met mokka en een bitterkoekje gedoopt in chocolade genaamd Wellington een paar weken later ook wel kon.
Niet dus.
Bij een bezoek aan de huisarts waar ik klaagde over deze pijnen suggereerde zij dat ik wel eens coeliakie zou kunnen hebben.
Alles wees er op.
Alles wijst er op.
De moeheid verklaard. De algehele malaise verklaard. Waarom kan ik wel gemakkelijk een uur sporten maar voel ik me verder zo moe? Gluten?
Morgen een afspraak voor een dietiste maken die alles weet over deze ziekte. En zo goed mogelijk mijn best doen gluten te vermijden.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie