Eén van mijn ontdekking van ziek thuis is de Nederlandse TV. Ik keek eigenlijk al jaren niet meer. Meestal ben ik ’s avonds aan het sporten of op een boeddhistische bijeenkomst en op de schaarse avonden dat ik thuis ben doe ik iets anders. Ik heb veel series gekeken op Netflix of op HBO. Op HBO vooral die vreselijk gewelddadige serie Game of Thrones. Verslavend die serie maar waarom eigenlijk? De ene na de andere gruwelijke moord… Dat abonnement heb ik dan ook opgezegd, maar wel hele avonden of hele dagen series op Netflix.
Dat was lang geen avondje Nederlandse TV dus, tot nu, gekluisterd aan huis. Geen chloordampen, geen water maar de TV die ik eigenlijk alleen aandeed om naar Netflix te gaan hield me gevangen. Ik kwam helemaal niet toe aan Netflix. Zondagavond was helemaal top. Podium Witteman. Close Up met choreografe Elizabeth Streb. Langs de oevers van de Yangtze. Zondag met Lubach. Niet alleen gekluisterd aan huis maar ook aan de buis. Verwarrend is wel dat de VPRO op twee netten tegelijkertijd uitzendt zodat ik Tegenlicht moet missen als ik wil lachen om de rake Lubach. En lachen doe ik liever.
Werkelijk, NPO! Superieure kwaliteit.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie