Dave begon me speciale drugs aan te bieden, het was iets dat hij me aanbood in een vloeitje en dat ik doorslikte. Die avond ging ik naar een vrouwendansfeest in Paradiso. Er speelde een zwarte vrouwenband met een man op drums. Ik danste de hele nacht, ik voelde me ongelooflijk goed, ik had energie voor tien maar het was geen zenuwachtige energie zoals ik soms had als ik teveel had gesnoven. Dan kon ik geen woord meer uitbrengen en zat ik rechtop alsof ik een bezemsteel had doorgeslikt. Nu voelde ik me soepel en vrolijk en vriendelijk. Er was werkelijk niets dat me niet beviel die avond. Ik was met mezelf tevreden, vond dat ik mooi danste en ik voelde me de held van het feest.
Drie dagen later kreeg ik opnieuw een papieren bom van Dave. Zijn vriendin Mona was inmiddels uit de gevangenis. Het was een lieve Belgische kwetsbare vrouw die Vlaams sprak. Dave reageerde erg opgefokt als ze Vlaams tegen me sprak, ze moest alles vertalen. Deze keer beviel het papiertje me wat minder. Ik voelde me enorm goed maar ik was hondsberoerd. De meeste tijd hing ik over de WC bril en was ik aan het overgeven. De vriendin van Dave was erg bezorgd en ik merkte dat ze ruzie maakte met hem maar het ging langs me heen. Ik zei haar dat er niets aan de hand was, ik voelde me goed alleen was ik ontzettend misselijk.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie