We waren uitgenodigd bij Yigal en zijn lieve mooie vrouw Ayala die een klein oogje had op mijn Amit. Ze woonden in een benedenwoning aan de Fannius Scholtenstraat. Een halletje met een glazen deur, hierachter een smalle gang met twee deuren, de voorste deur was hun slaapkamer, de deur aan het eind van de gang leidde naar de woonkamer. De muur tussen de woonkamer en de keuken was uitgebroken en in het midden stond een tafel vol met lekkernijen. Heerlijk Israëlisch eten. Humus, falafel en tahina, shakshuka, een gerecht van eieren en tomaten, een salade van komkommer en salade, fijne gesneden groene salade, pitabrood, olijven, avocado’s.
We gingen net aan tafel toen hard de bel schelde.
Yigal liep naar de deur, we hoorden een knal, glasgerinkel en geschreeuw, geluiden van een vechtpartij, iemand viel. Ayala sprong op, riep iets en rende weg, de deur door de tuin in. Amit riep meekomen, wegwezen en ze trok me mee, we renden Ayala achterna die over het hek bij de achterburen klauterde en ook wij sprongen over het hek. Ayala rukte de keukendeur open, er zat een familie tv te kijken, die ons verbaasd aankeek. Ayala rende de kamer door, wij renden achter haar aan, de gang door, de voordeur uit en we renden de Cliffordstraat af, en met een enorme bocht renden we en renden we naar mijn woning in de Van Beuningenstraat. Ayala huilde hysterisch, ze dacht dat Yigal dood was, ze wilde terug naar huis maar ze durfde niet Amit probeerde haar te kalmeren maar Ayala stond erop te gaan.
Amit ging met haar mee.
Yigal was niet dood.
Later hoorde ik dat hij met twee vrienden een benzinestation had overvallen en er vandoor was gegaan met het geld.
Twintig jaar later zou hij de hand aan zichzelf slaan.
Ayala stierf een jaar nadat dit gebeurd was door het gebruik van vergiftigde heroine. Ze had net een zoontje. Die was drie maanden.
Waar was ik in terecht gekomen?
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie