Onder Zeeniveau

Een week lang was er die heerlijke Oranje koorts. Het Nederlands Elftal speelde in Amsterdam drie wedstrijden waarvan er twee overtuigend gewonnen werden. Bij de eerste wedstrijd bekropen mij de zenuwen waardoor ik niet langer kon kijken en naar bed ging. De twee laatste wedstrijden bekeek ik wel en was ik aangenaam verrast door de stevige Nederlandse verdedigingslinie. Nederland won en bereikte de achtste finale.

Ons kleine kikkerlandje bij de acht beste van Europa! Er moest nog wel van Tsjechië gewonnen worden en dan zou Nederland tegen een echte zwaargewicht in Bakoe spelen.
Deze wedstrijd, de achtste finale, kon ik niet zien, ik had een afspraak met een aantal vrouwen van een zekere geaardheid en zekere leeftijd te gaan eten en naar een voorstelling van Esther Apituley, de altvioliste te gaan luisteren. Ik zag daar wat tegenop, asociaal als ik geworden meende te zijn na de lockdown en ik dacht ook dat ik de wedstrijd zou missen….maar toen ik dacht aan mijn zenuwen voor de eerste wedstrijd bedacht ik me dat die me opnieuw parten zouden spelen en besloot ik toch te gaan. Ik had een heerlijke avond, het optreden was fantastisch, het eten heerlijk en mijn gezelschap verrukkelijk.

Ik had afgesproken dat Hanneke me zou appen als er gescoord werd maar er kwam geen app. Ook hoorde ik nergens gejuich. Rond een uur of zeven fietste ik naar huis. Het was nog redelijk druk in de stad dus niet iedereen keek.
Toen ik langs Wildschut fietste hoorde ik wat teleurstellend geroep en op de Amstelkade zag ik bij een televisie die op de stoep stond dat Nederland achterstond. Dat werd nog erger. Ik heb geen minuut gezien. Nederland verloor.

En het Nederlandse gezeur en gezeik begon, iedereen die speelde in Oranje kreeg de wind van voren, ze waren allemaal slecht en Frank de Boer helemaal. Mopper mopper mopper. Dat de Europees Kampioen ook werd uitgeschakeld las ik nergens. Wie had er eigenlijk verwacht dat Nederland kampioen zou worden? We hadden het misschien gehoopt maar toch niet verwacht? Nederland ligt eruit. Hartstikke jammer maar ook erg jammer dat de mensen die speelden en die ook verloren nu zo worden afgemaakt en afgekraakt. Altijd makkelijk als jij op de bank zit. Maar zoals Annemieke zegt: De tijd van de zondebokken is aangebroken en de zondebok is gevonden: Het Nederlands Elftal.