Vannacht probeerde ik in te slapen met vogelgeluiden, prachtige vogels klonken door mijn telefoon, het wekte de nieuwsgierigheid van Sterretje die uiteindelijk bij me in bed kwam. Bij mij onder de dekens, zo’n warm dierenlijfje, ik stroomde over van geluk en dacht aan alle nachten dat Britta bij mij onder de dekens sliep en nu had ik dat warme spinnende poezekind bij me onder de dekens. Een enorm geluksgevoel.
En ik herinner me geluksmomenten.
- In bed bij moeder. Ik wist dat ze ging sterven en tweeënhalve dag per week zorgde ik voor haar. Ik deed alles wat ze nodig had, reed met haar naar waar ze wilde en ’s nachts sliep ik in dezelfde kamer, in vaders deel van het lits-jumeaux, zij sliep en ik lag wakker. Ik hoorde haar ademhaling en ik was zielsgelukkig dat ze nog leefde, dat ze nog bij me was, dat ze er nog was .Diep geluk.
- In de auto met Melanie, Peter en Beau. Peter scheurde over de weg, Melanie zat naast hem, soms praatte ze, achter haar en naast mij zat Beau gitaar te spelen op een reisgitaar. Ik in de auto met Melanie, in Nashville, door de staten van Amerika op weg naar een gig was ook een moment van diep geluk.
- Met Rati in de auto, we reden over de Europaboulevard en we zongen, tweestemmig.
- Met vader in de auto, hij reed, iedereen sliep en ik zat op de achterbank in het midden en leunde op zijn stoel en die van moeder en hij en ik praatten over het leven en over alles wat ons bezig hield.
- In bed met Xaviera, we lachten en lachten en de tranen rolden over onze wangen.
- In bed met Bernie en ook met haar lachte en lachte ik.
- Hannah die mij op kwam halen, het was zomer, ze had het raampje van haar auto naar beneden en leunde met haar elleboog op het raamkozijn.
- Met Britta in bed, haar warme snurkende hondenlijfje tegen me aan.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie