Ik ben op een grote manege in het midden van het land. De bak is enorm. Paarden leren er in tweetallen, viertallen, zestallen of achttallen te galopperen. Van waar ik zit, aan de kopse kant, heb ik goed zicht. Soms lijkt het of een paard over de balustrade zal springen, recht op mij af en ik heb het nog niet gedacht of het gebeurt. Een bruin wit paard springt op me af. Ze begint me te besnuffelen, knabbelt aan mijn hoofd, neemt mijn vinger tussen haar lippen.
Ik voel: Dit is liefde.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie