Het moment dat ik je zag gebeurde er nog niets met me.
Ik vond je leuk en lief maar je raakte mijn hart niet. Dat kwam op het moment dat je over mijn wang streelde. Waarom deed je dat eigenlijk? Om indruk te maken? Om te voelen hoe zacht mijn wang was? Je glimlachte naar me en raakte mijn wang aan. Je aanraking was niet alleen mijn wang, mijn hart sprong op en ik voelde me in vuur en vlam, jij was het. Jij was het op wie ik al mijn hele leven wachtte. Alle minnaressen die ik gehad had, alle vrouwen waar ik verliefd op was geweest en dat waren er honderden vielen allemaal samen in jouw hand die mijn wang aanraakte. Dit was toch bijna niet te geloven? Jouw smalle hand met die tengere lange vingers, je nagels kort maar glanzend. Je zachte vingertoppen die mijn wang even licht beroerden zonden een boodschap uit naar mijn diepste kern. Het was alsof al mijn cellen in liefde ontwaakten, ze gingen open en sloten zich weer en in dat ene moment dat een eeuwigheid duurde zei alles in mij : ik hou van jou, ik hield van jou en heb dat altijd gedaan en zal het altijd blijven doen, je bent de mooiste vrouw ooit, je bent het schitterendste wezen dat ik ooit gezien heb, mijn hart juicht in vreugde, in de eeuwigheid, ik zal je nooit meer laten gaan, ik kan je altijd laten gaan want ik zal nooit meer zonder je zijn, jij bent mijn alles, je blijft mijn alles, je bent mijn liefde, mijn liefste mijn mooiste ooit.
Je keek me aan en zei terwijl je me diep in mijn ogen keek: ik weet wat je voelt, ik weet wat er in je omgaat, ik voel het ook, ik voel net als jij die golf van liefde, die liefde die alles omvat, die liefde die een geschenk is, die ik niet weg zal gooien, jij bent het ook voor mij,. Net als ik het voor jou ben, lieve lieve lieve lieve liefde.
Je hand streelde mijn andere wang en ik pakte je pols beet, even was het alsof we elektrisch geladen waren, ik meende een gesis te horen, ik meende een vonk te zien die oversloeg, ik meende dat mijn haar rechtovereind ging staan maar ik zag het niet. Ik zag alleen jou en je mooie warme ogen, de zachte blik in je ogen, de vrijheid in je ogen, de lach in je ogen, je dankbaarheid om het leven, je levenslust, ik zag hoe je straalde, sterker dan de zon, sterker dan de helderste ster, sterker dan de maan op haar volst, poëzie borrelde in me omhoog maar ik had geen papier en pen dus ik schreef het op je huid. Jij bent de liefste voor mij. Altijd, zul je dat zijn. Altijd was je dat. Ik kende je altijd al en zal je altijd kennen. Ook toen ik je nog niet kende kende ik je in al die vrouwen die ik eerder lief had. In al die vrouwen zat jij en zit je.
Het was me weer gebeurd. Ik was opnieuw verliefd geworden.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie