In november doe ik mee met iets dat National Novel Writing Month heet. Een boek schrijven in een maand tijd. 50.000 woorden die ik op moet sturen naar een of ander adres in Amerika en als ik er inderdaad 50.000 heb, heb ik gewonnen. En wie wint er nou niet graag in dit leven?
Ik had er vanmorgen een hele discussie over met vriendin M die het in eerste instantie helemaal niets vond. Tijdens ons gesprek rekende ik uit hoeveel woorden ik per dag moest schrijven, dat komt neer op iets minder dan 1700 en M en ik zijn er beiden van overtuigd dat ik dat wel red.
Ik zei haar dat het niet ging om kwaliteit maar kwantiteit. Ik verwacht niet dat ik hoogstaande literatuur ga schrijven. Wat ik wel verwacht is schrijven schijven schrijven, niet nadenken over elke zin of over elk woord maar het er gewoon uit rammen.
Het lijkt me heerlijk en zo kan ik mezelf misschien weer stimuleren, inspireren en amuseren.
Ik ben nu aan het denken over het verhaal dat ik ga schrijven.
Ik zal zeker ook hier schrijven als een vingeroefening voor de NaNoWriMo.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie