Onder Zeeniveau

>

Heb gisteravond Japie ontvriend. Haar commentaren op mijn Status op Facebook waren zuur,naar, minachtend en veroordelend en ik werd er helemaal niet blij van. Ik heb geen zin in zuur commentaar van mensen die zich in het echte leven mijn vrienden noemen.

Als vriendin in real life wil ik haar niet echt kwijt maar als ze zo onaardig doet en me zit te veroordelen hoef ik haar niet tussen mijn 403 fake vrienden zoals zij het noemt.

Van die 403 mensen ken ik er misschien honderd persoonlijk. Daar bedoel ik mee dat ik ze in het echt heb ontmoet. Een andere honderd zijn mensen die ik via het Internet al langer ken,ik zit tenslotte al bijna vijftien jaar dagelijks op internet. Van die 400 mensen heb ik sommige 1 keer ontmoet en we hebben contact gehouden. Anderen ken ik via Melanie fan lists. Omdat ik al jaren actief ben op het Internet en heel bezig op Melanie fan sites,- ik ben zelfs moderator van haar officiële website-, zitten daar een flink aantal mensen tussen met wie ik af en toe email. Ze kennen me niet persoonlijk maar vragen me raad of een luisterend oor. Net zoals ik vroeger deed. Corresponderen met mensen in andere landen was een van mijn hobby’s.

Zeker 50 van mijn Facebookvrienden zijn op een andere manier aan Melanie verbonden. Promotors in verschillende landen, publiciteitsmensen en agenten.

Ik heb ook een groot aantal boeddhistische vrienden op Facebook. Mensen die ik ken uit Zeist waar we ons culturele centrum hebben of uit Trets in Zuid Frankrijk waar we een studie centrum hebben. Of die ik gewoon ken omdat ik samen met deze mensen beoefen. Dit zijn er misschien 75.

Dan zijn er natuurlijk de mensen die ik ken uit de sien. Ik zie ze al jaren op feesten en partijen of zag ze in de kroeg waar ik nu niet meer kom. Loop ook al meer dan 35 jaar rond in deze sien.

Ook heb ik een groot aantal zwemvrienden, mensen waar ik minimaal twee keer in de week mee zwem of mee in de auto zit op weg naar zwemmen.

Ik heb ook een groep mensen die ik niet ken, zij willen vrienden met me worden. Ik denk dat een aantal van hen eenzame huisvrouwen zijn die ergens in een gehucht in Amerika wonen en die het leuk vinden een Facebookvriend in Amsterdam te hebben. Of het zijn mensen die net als ik geïnteresseerd zijn in poëzie en literatuur en die mijn profiel lezen als ze mijn commentaar zien op een van de mensen uit de literatuur die ik ken.

Deze mensen die ik niet ken heb ik ondergebracht in de categorie ‘Onbekende’, ik dacht maar zo: als ze vervelend worden ontvriend ik ze zo snel mogelijk.

Ik had een tijdje een Facebookvriend die in Taiwan woonde, het was een Amerikaan en hij zat vol haat. Iedereen kreeg er van langs en zijn eerste commentaar op mijn prikbord was iets negatiefs over Nederlanders. Ik heb hem van repliek gediend. Maar al snel kwam er weer iets hatelijks. Ik zag inmiddels zijn portret bij een aantal van mijn vrienden, ook bizar, maar goed, ik bleef als boeddhist het goede in hem zien. Toen begon hij minachtend te praten over het boeddhisme, dat hij ook een gohonzon had en hij maakte een hele lelijke opmerking over de gohonzon die hij duidelijk niet meer in zijn huis geïnstalleerd had en die hij lasterde. Ik heb hem ontvriend. Ik kreeg nog even post van hem dat dat toch helemaal niet boeddhistisch was maar ik heb hem toen zo geblokt dat hij me niet meer kon vinden. Ik gaf hem drie kansen en he blew them all. Ik kreeg toen ook mail van vrienden die me over hem vroegen, hij viel hen dus ook lastig.

Zelf ben ik ook eens ontvriend maar dat was mijn eigen verdienste. Een situatie helemaal niet goed ingeschat en daar mijn verkeerde conclusies uitgetrokken.

Wat me stoorde in J was veel. Die ene keer dat ze tegen me begon te schreeuwen omdat ik boeddhist ben. Vanuit het niets ging ze me toch te keer tegen me, ik schrok me rot. Ze gilde het uit dat Jezus toch voor ieders zonden gestorven was. Misschien was ze zo overstuur bij het idee dat ik zou branden in haar hel, dat zou voor haar pleiten maar volgens de christenen brandt iedereen in de hel die Jezus niet als haar Redder aanneemt en dat was verder iedereen in de kamer en tegen hen gilde ze niet.

Op Facebook heeft ze al een paar keer zijdelings nare opmerkingen gemaakt over die zielige boeddhisten die geloven dat ze steeds opnieuw geboren worden. Ik moet er niet aan denken dat ik in mijn huidige hoedanigheid met al mijn frustraties en angsten de rest van de eeuwigheid op een roze wolkje gitaar zit te spelen. Daar heb ik nu al geen talent voor en ik denk niet dat ik het in dit ene leven nog zal leren. Ik ben blij dat ik kan veranderen en dat ik in een volgend leven misschien prachtig zou kunnen schilderen. Misschien stel ik het me allemaal wat al te primitief voor waar de Christenen in geloven maar ik ben zelf jarenlang christen geweest en er helemaal midden in opgevoed. Het was het gewoon niet voor mij.

President Ikeda zegt dat we ons niet moeten verleiden tot het hebben van discussies over welk geloof beter is, hij zegt: in de grond van de zaak zijn we allemaal mensen, we zijn allemaal op zoek naar geluk en vrede. Religie moet mensen nader tot elkaar brengen. Het moet het goede in de mensen bundelen, voorspoed brengen voor maatschappij en mensheid, en een betere toekomst creëren.