Door de min of meer onschuldige hasjiesj die ik dagelijks rookte had ik belangstelling gekregen voor andere drugs.
De eerste keer dat ik cocaïne gebruikte was op het Vrouwenfestival in het Vondelpark in 1977. Mijn goede vriendin Tidi had een klein beetje coke gekregen van haar broer en achter een kraampje waar wij ideeën verkochten deed ze een hoopje op een spiegeltje en ik schoof het mijn neus in.
Ik had me nog nooit zo gevoeld. Ik was altijd schuchter en verlegen geweest, ik zei nooit veel en keek de kat uit de boom. Ik zat liever te schrijven dan dat ik deelnam aan het leven. Door dit kleine bergje wit poeder durfde ik. Ik durfde en voelde me fantastisch. De hele dag en de hele volgende nacht was ik opgewekt, maakte grapjes en ik maakte iedereen aan het lachen en danste door de nacht het ochtendgloren in. Ik durfde het meisje te kussen waar ik gek op was. De kus was geen succes en ik heb ook nooit behoefte gehad de kus te herhalen maar ik had het gedaan.
De drie volgende dagen voelde ik me goed. De donkere wolk die ik altijd om me heen voelde hangen, het huilen dat ik elke morgen deed, het was allemaal voorbij. Ik werd niet huilend wakker, ik was blij. Het was ongekend, eindelijk leek ik verlost van de doem.
Nu met Amit en haar vrienden uit haar land kwam een nieuwe kennismaking. Op mijn verjaardag kwamen de vriendelijke beer Hanan met zijn beeldschone vrouw Leora op het feestje dat ik gaf. Ik kreeg een enorme plak Rode Libanon van Hanan, topkwaliteit, met een stempel van 5 dromedarissen erin gestampt. Ook bracht hij een fles uitmuntende cognac mee. We zipten en rookten en hadden diepe gesprekken over het leven en onze verwachtingen. Het waren intelligente en erudiete mensen, de beer en zijn vrouw. Na middernacht zei Hanan dat hij nog wat extra lekkers had en of ik belangstelling had. Zeg maar ja zei Amit. Hanan verdween en kwam na een minuut of vijftien terug. Hij bleek ergens in een muur een zak met coke te hebben verborgen en er werden lijnen op de spiegel gemaakt. We snoven de hele nacht door. Dit was het begin van een vriendschap.
Het was niet alleen om de coke dat Hanan, Leora, Amit en ik graag samen kwamen. We mochten elkaar graag. Ik vond Leora en Hanan allebei schatten, ze waren hartelijk, gastvrij, lief en onze gesprekken waren waardevol voor me. Vaak zaten we nachten in hun zolderwoning aan de Haarlemmerstraat waar bergen coke op de spiegeltafel lagen. We maakten figuren van de coke, een prachtig paard met manen en een lange staart die we langzaam ontdeden van de ledematen, de manen, de staart, het lijf en als laatste ging het hoofd eraan.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie