Ze stak de Wibautstraat over. Ik keek haar na. Een klein vrouwtje in een grote jas. Het was een mooie jas, groenbruin met grillige ronde zwarte vormen. Haar kleine grijze koppie stak erboven uit, ze liep langzaam en nadenkend over het zebrapad.
Aan de overkant gekomen draaide ze zich om, ze keek naar me, ik zwaaide, ze zwaaide terug en liep verder.
Ik deed de sloten van mijn fiets en fietste weg, richting Amstel, richting van haar vandaan.
Het was een zonnige en mistige dag, in de stad merkte je er niet veel maar bovenop het Volkshotel in Canvas had ik de mist zien hangen, net iets verderop boven de stad.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie