De eerste keer dat ik Dayna Kurtz zag was op de Nacht van de poëzie in 2006.
Ik vond er dit stuk over:
“En toen werd het laat. Diep in de nacht, nieuwe en oude tijd. Een kleine in het zwart geklede vrouw betrad het podium. Met akoestische gitaar. Ze mompelde iets over great to be with an audience who likes poets, en vervolgens maakte juist zij, Dayna Kurtz, de 26ste nacht van de Poëzie absoluut on-ver-getelijk. We bogen allevier over de railing om te kijken waar al dat prachtigs vandaan kwam. Hoe kon iemand zo’n bereik hebben, hoe kon een stem zo breekbaar zijn en je vervolgens zo intens je bij je strot pakken. Hoe kon een gitaar in haar eentje klinken als 10 Ry Cooders’ bij elkaar?
Kurtz’ muziek laat zich niet omschrijven als Country of Jazz, folk of wat dan ook. Het raakte mij diep in mijn ziel. Na afloop hadden we dorst. Dorst naar drank en naar meer Dayna. Ik rende de trappen af naar beneden omdat ik het vermoeden had dat ergens iemand cd’s van haar stond te verkopen, en die cd wilde ik. En na een half rondje lopen zag ik haar zitten. De longen uit haar lijf gezongen maar vervolgens gewoon je cd’tjes uitpakken en signeren voor een hele nieuwe lading fans. That’s life. ‘When will be your next performance in the Netherlands?’ vroeg ik haar nadat ik haar had verteld dat haar concert amazing was – iets dichterlijkers kwam niet uit mijn mond. ‘Oh, I am such a bad promotor of myself. I completely forgot to tell you folks that on May the first I will be playing at Paradiso, Amsterdam’. Tip voor diegenen die de eerste mei niets te doen hebben ’s avonds: ga luisteren naar Dayna Kurtz.”
Voordaan, 26 maart 2006
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie