Afgelopen zaterdag, 11 juni 2011, volgde ik een workshop bij Rati van Sijll getiteld Pitstop 2, Thuiskomen bij jezelf. Een belangrijk deel van de workshop ging over opruimen in je eigen huis. Ze bouwde het goed op, we kregen als opdracht 10 redenen op te schrijven waarom we het belangrijk vonden ons woongenot te verbeteren en het kostte me niet veel moeite die redenen te verzinnen.
Aan het eind van de workshop beloofden we binnen 48 uur iets in huis aan te pakken, ik wist dat ik waarschijnlijk de eerstkomende 48 uur geen tijd had maar toch beloofde ik het met in mijn achterhoofd dat 72 uur ook goed zouden zijn.
Vanmorgen ontwaakte ik uitgerust en vol goede moed, ik ging dingen aanpakken vandaag en ik ben begonnen. Ik heb al mijn grammofoonplaten in mijn Svoboda kast gedaan en ook al mijn lievelingstapes, ik weet niet of ze ooit nog af te spelen zijn maar ik kan ze niet weg doen. Het zijn vooral de tapes met klassieke muziek, Mozart en Schubert waar mijn vader naar luisterde in het laatste jaar van zijn leven en de tapes die wij maakten als we met Drieklankpoëzie bij Stel repeteerden en die ik niet weg kan doen. Ook zitten er vele muziekcassettes bij met de muziek van Melanie, opgenomen door Hans toen ik Melanie herontdekte in de jaren 90. Het is allemaal erg stoffig geworden. Onder de doos met cassettes zit een doos met Britta spulletjes, dat wist ik niet meer maar toen ik de cassettedoos er afhaalde srpong Britta me tegemoet. Snel zette ik het weer terug. Kan nog geen afscheid nemen van haar borstel, de kam, het spul dat ik op haar kapotte huidje smeerde. Britta krijg ik nooit meer terug maar die spullen zijn er nog. Met pijn in mijn buik vluchtte ik terug naar mijn PC om dit te schrijven.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie