Onder Zeeniveau

>

Het is aan het dooien en overal valt de sneeuw vanaf, de straten zijn blubber maar op de stoepen knispert het nog. Gisteravond door de sneeuw naar het zwembad, zwaar fietsen en zo snel gaan dat ik mijn evenwicht niet verlies en langzaam genoeg zodat ik onmiddellijk mijn benen op de grond kan doen mocht ik slippen. Het is mooi en stil buiten met die dwarrelende sneeuw. Door de sneeuwval en volle sneeuwwolken is het licht zacht roodoranje. Als ik midden op de rijweg fiets omdat er langs de kant zeker 20 cm sneeuw ligt rijden auto’s op gepaste afstand langzaam achter me.

Ik ben dik aangekleed, heb een pyjamabroek onder een onelegante skibroek, ik draag twee paar sokken en mijn bergschoenen. Boven draag ik een hemd, een T-shirt, twee hoodies en een dikke witte jas die eruitziet als een elegante slaapzak, ik heb mijn oorwarmers op en twee capuchons over mijn hoofd. Dikke handschoenen maken dat ik het zeker niet koud heb.

Ongeveer ter hoogte van het Leidseplein begint mijn bril te beslaan, zo warm heb ik het. Bij het kruispunt van de Rozengracht doe ik mijn handschoenen uit en door de vallende sneeuw rijd ik langzaam over fietsbandsporen door de al liggende sneeuw verder naar het zwembad. Daar deel ik aan de leden ons Blubblad uit en lig op 21 uur in het water waar we verder gaan met de training van snelheid en kracht.

Als ik uitgezwommen ben is het jammer genoeg opgehouden met sneeuwen, er zit geen sneeuw meer in de lucht en de mooie rood oranje kleur zit niet meer in de wolken. Er ligt blubber op straat en sneeuw koekt zich vast tussen mijn voorwiel en spatbord, mijn achterband is weer zacht, er moet een piepklein gaatje in zitten en ik heb tegenwind.

Bij de avondwinkel koop ik voor 5.75 chocolade ijs en chocola en peuzel dat zittend voor mijn nieuwe TV op.

Ik zie als ik in de tuin sta dat er regen in de wolken zit, het lichte is weg, de regen valt gelukkig niet. Ik kan niet wachten tot het weer begint te sneeuwen.