Sinds iets meer dan een week heb ik een nieuwe kat.
Na het onverwachte overlijden van Sterretje, mijn eigenzinnige en eigenwijze schildpadje was ik voor het eerst in jaren huisdierloos. Ik heb in de jaren dat ik in Amsterdam woon veel katten gehad die bijna allemaal bij mij in huis op hoge leeftijd overleden. Ik had Mijntje, Koertieman, (deze twee zijn weggelopen of ontvoerd), Kitty, Duifje die een kind van Kitty was, Koning Midas aka Mickey, Britta oftwel Brittannia of Grace and Joy, een raszuivere tricolor Cavalier King Charles, een vrolijke viervoeter en hond en Sterretje. De beesten die bij mij stierven werden allemaal ouder dan vijftien.
De eerste dagen na het overlijden van Sterretje ervoer ik weer wat ik allang niet meer had gevoeld.
Ik wilde niet meer naar huis.
Naar dat lege huis.
Zonder vrouw. Zonder kat. Zonder hond.
Met lood in mijn schoenen of lood op mijn fietswiel fietste ik toch naar mijn lege huis.
Vanaf eind juni, juli kwam en ging, ik was op Lesbos tot midden augustus, augustus ging, september kwam en ging en ik maakte een afspraak in het Dierenasiel voor laat in oktober omdat ik midden oktober nog voor een paar dagen naar Brussel ging. Een week voor ik ging ontving ik een bericht van de vrouw van een van mijn dierbaarste vriendinnen met een verhaal over een poes die een goed tehuis zocht. De kat woonde nu op een kinderboerderij waar vanaf 16u geen kinderen meer kwamen en in het weekend was de boerderij dicht. Er kwam wel iemand de dieren eten geven maar speciale aandacht was er niet. Dus liep Kat weg, naar een terras met mensen.
Het was duidelijk.
De kat had een mens nodig en er werd aan mij gedacht. Heen en weer geappt en op de vrijdag dat ik terugkwam uit Brussel kwam de poes. Uit Dokkum, via Heeg naar Amsterdam. En daar kwam ze en in eerste instantie was alles Hunky-Dory. Ze was lief en schattig en ik veranderde de naam die ze had in Snoetie en Snootzy. Omdat ze een schattig snoetje had.
Gelukkig kwamen de problemen al snel. Op haar derde dag besloot ze het bed van mijn huisgenote te gebruiken als kattenbak die daar erg ontstemd over was en me hierna steeds op de hoogte bracht van wat Snooty deed. Dit deed wel wat met mijn liefde voor Schnooty. Ook had ik het idee dat Snooty niet van mij hield. Ik vond het ontzettend lastig. Ik wilde al mijn liefde geven aan deze nieuwe kat in mijn leven, maar wilde ze mijn liefde wel.
Ze zat de hele dag in de gang bij haar etensbakje en kwam de kamer niet meer in
Ik ken mezelf en ik weet dat er vaak een dag, een uur of een kwartier komt waarin ik twijfel aan mezelf en aan wie ik ben en aan wat ik te geven heb. Vaak bel of app ik dan mijn goede vriendin H en ook dit keer deed ik dat, en opnieuw kwam ze met goede adviezen die ik opvolgde. H zei me dat ik Snooty naar buiten kon laten en dat deed ik de volgende dag. Ik deed de deur naar de tuin open en Snooty snelde naar buiten. De eerste dagen deed ik steeds de deur voor haar open maar na twee dagen wist ze zelf hoe ze naar buiten en naar binnen kan komen.
Ook zie H dat ik veel tegen haar moest praten dus ook dat doe ik, het is Snooty hier en Snooty daar, babbel, babbel, en wat ben je toch een mooie kat.
Ze houdt er nog steeds van in de gang te zitten dus heb ik daar nu een dik kussen neer gelegd waar ze parmantig op zit.
Nu gaan we verder met de rest van de tijd die Snooty en ik gaan delen. Kom maar op.
Onder Zeeniveau 
Plaats een reactie