Ik ben totaal lethargisch. Ik doe helemaal niks. Ik zwem niet. Ik sport niet. Ik wil de deur niet uit. Soms moet het en dan ben ik uren bezig me voor te bereiden de kou in te gaan.
Het is donker buiten en grijs. Dit zijn De Donkere Dagen Voor Kerst.
Ik weet eigenlijk niet of dit in andere landen ook zo heet of dat het iets typisch Nederlands is. Wat het ook is, dit jaar heb ik er meer last van dan ooit.
Natuurlijk moet ik er wel eens uit, zoals vanavond als ik naar een concert in Gouda ga. Dit doe ik met het OV, de tram trein en bus of misschien loop ik het laatste stuk in Gouda. Volgens de weer app houdt het op met regenen om 19u en wordt het helder om 20u.
Ik schaam me voor mijn lethargie maar mijn schaamte is niet groter dan deze inertie.
In een periode zoals deze las ik Oblomov, het boek van Ivan Gontsjarov. Hoe genoot ik van dat boek. Net als Oblomov lag ik op de bank. Het is een hele tijd geleden dat ik het las en ik weet niet meer zo goed of Oblomov nog iets anders deed dan op de divan liggen. Ik deed iets meer want ik las. Oblomov.
Onder Zeeniveau 
Plaats een reactie