Onder Zeeniveau

Mijn vriendinnen en ik in het Vrouwenhuis van Amsterdam in 1977

Ik werd vandaag wakker denkend aan gisteren toen ik mijn goede vriendin L bezocht en ik dacht dat als je als mens iemand ontmoet waarmee de communicatie makkelijk verloopt je deze mens moet koesteren.
L en ik zijn bijna vijftig jaar bevriend. Ik ontmoette haar toen ik aan het begin van mijn volwassen leven stond en mijn homoseksualiteit volkomen had geaccepteerd. L was de derde openlijk lesbische vrouw die ik ontmoette. De eerste twee waren een stel dat bestond uit een Française en een Nederlandse vrouw die samen met mijn toenmalige geliefde in een bandje wilde spelen.
De Française vertelde me al snel dat ze een lesbische dealer had.
In die tijd, het was midden jaren zeventig, kocht je je hash bij een huisdealer.
De Française nam me mee naar L die thuis kleine hoeveelheden hash verkocht. Ik kocht een gram Rode Libanon bij haar wat destijds mijn favoriete hash was. Ze mat het af met een kleine hangweegschaal. L woonde in een hippieachtig huis in de Jordaan en het was volgens mij vriendschap op het eerste gezicht.
Misschien was ik even, een dag verliefd op haar, ze was tenslotte een prachtige vrouw met mooi lang enigszins krullend haar, maar de verliefdheid duurde niet langer dan een dag en maakte plaats voor vriendschap.
Ik kwam graag bij haar. Ze was gastvrij, had een bank waarop we allemaal pasten en een eettafel waar we ook aan pasten. We keken naar TopPop en voetballen, rookten joints en kletsten uren.
Al die jaren was onze vriendschap hect.
Ik zat meer bij haar dan thuis en toen de verdieping boven haar vrij kwam trok ik daar in.
Ons huis was een duiventil.
Boven ons woonde een stel, ze waren twee bijzondere vrouwen, een soort zekerheid in de woeste tijden waarin wij verkeerden.
In ons gedeelte van het huis was het een komen en een gaan van lesbo’s uit de hele westerse wereld, soms woonden er muzikanten in het benedenhuis, soms vrouwen die verslaafd bleken aan zware drugs. Soms werd er gestolen door slimme dievegges. Iedereen was welkom.
Na een aantal jaren wilde de stad vernieuwen en stond ons huis op nominatie gesloopt te worden. We kregen een nieuwbouwappartement in de Zuid Jordaan aangeboden en we verhuisden allemaal.
Mijn eerste enthousiasme over het huis verdween langzamerhand en helemaal toen het vrouwenkraakpand La Louvre gesloopt werd en er nieuwbouw voor in de plaatst kwam die een stuk hoger was dan La Louvre.
Mijn prachtige uitzicht op wolken en zonsondergangen verdween.
Ik ging op zoek naar woningruil.
Ik had toen een geliefde die in de Rivierenbuurt woonde en daar wilde ik ook wel wonen.
Na twee jaar zoeken vond ik een plek, een benedenwoning met tuin.
L was niet blij dat ik ging, ik snapte het goed maar ik was erg blij met de verandering.
Ik ontdekte meteen door de kennismaking met mijn nieuwe buren dat de jonge vrouw waar ik mee geruild had een psychiatrisch patiënt was.
Ik vond het verschrikkelijk voor L, wat had ik haar aangedaan?
Zelf was ik ontzettend gelukkig in mijn nieuwe rustige buurt.
Mijn oude huis lag in het midden van de stad en er werd elke nacht wel geschreeuwd door dronken jonge mannen.
In mijn nieuwe buurt was het saai, er woonden oude mensen en in de winkels begonnen de winkeliers een praatje en was ik veel langer bezig dan in mijn oude buurt.
Ik kwam er helemaal tot rust.
Ik woon er nog steeds. Inmiddels zijn alle oude mensen dood en ben ik zelf de oude(re) vrouw geworden.
L en ik zijn nog steeds bevriend.
Een keer hadden we een jaar geen contact, L had voor de zoveelste keer een nare opmerking geplaatst op iets van mij op Facebook, want buiten dat L een bijzonder en lief mens is kan ze ook scherp en bot zijn, en ik had haar ontvriend.
L voelde zich door mij weggegooid als een oude sok, hoe het uiteindelijk weer goed kwam weet ik niet meer, ik denk dat ik haar schuchter belde en zij blij was dat ik gebeld had.
Soms hebben L en ik veel contact, andere keren weer minder. We wonen niet meer vlakbij elkaar, maar als we elkaar zien, gaat het contact moeiteloos en dat dat een geschenk is realiseer ik me maar al te goed.
Daarom koester je vrienden en koester je vriendschappen.
Heb je mot maak het niet kapot. Maak het goed