Onder Zeeniveau

Verdriet en gehuil

Dia Positief

Me uiten deed me gisteravond goed maar toen ik naar bed ging kwamen de donkere wolken op me af en brak ik in een hartverscheurend huilen uit. Middenin die donkere nacht huilde ik mijn bed vol. De eenzaamheid was niet te harden, ik wist niet hoe en of ik hier ooit weer uit zou komen. Dat is me wel gelukt maar ik ben doodmoe. Na het huilen sliep ik een paar uur en werd ik wakker gebonkt door mijn bovenbuurvrouw die met haar hakken over de planken denderde.

Posted by:

Dia Positief

Ik ben geboren in de jaren vijftig, ontdekte wie ik was in de jaren zestig, vond in de jaren zeventig mijn identiteit, gooide die af in de jaren tachtig, overleefde de jaren negentig, vond mijn ware zelf en werd boeddhist in de jaren nul. In de jaren tien begon ik met het organiseren van een vrolijk zwemevenement in de Amstel en haalde ik mijn zwemtrainersdiploma’s. Dat ging door in de jaren twintig. In het jaar dat ik zeventig word hou ik ermee op.

Geef een reactie

Gelieve met een van deze methodes in te loggen om je reactie te plaatsen:

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: