>Op zes augustus hoop ik in Keulen op de Gay Games de perfecte 1500 meter te zwemmen. Ik wil in de flow te komen en alles goed doen, mijn keerpunten, mijn armbeweging in en boven het water en ik wil mezelf verrassen met een verbetering van mijn PR, dat ik bij een wedstrijd in Huizen heb gezwommen, 30.1.
Een jaar of negentien geleden bleek dat ik een chronische nekblessure had en moest ik door sport mijn nekspieren versterken. De laatste keer dat ik aan sport had gedaan was twintig jaar daarvoor tijdens de gymnastieklessen op de Middelbare School. Was er niet een sport die ik leuk vond vroeg de therapeute aan me. Eigenlijk niet maar ik moest toch wat en toen herinnerde ik me hoe ik op mijn elfde genoten had van zwemmen. Zwemmen kon ik niet echt. Ik beheerste de schoolslag, geleerd op zwemles en begon baantjes te trekken in het oude Marnixbad. Ik bouwde het baantje na baantje op en was blij met elke nieuwe baan. Ik vond het heerlijk en voelde de resultaten in mijn nek. Jaloers zag ik hoe mensen de borstcrawl zwommen, dat zag er lekker uit. Ik nam een aantal lessen slagtechniek en ging de borstcrawl proberen. De eerste keer dat ik een baantje borstcrawl had gedaan was ik apetrots. Ik ging voor twee baantjes en steeds meer. Terwijl ik mij door het water ploegde wilde ik dat ik mezelf een doel stellen en ik besloot dat als de Gay Games naar Nederland zouden komen, ik mee zou doen. Daar droomden we over en ik droomde mee.
Ik realiseerde me dat ik beter moest leren zwemmen en won informatie in over zwemverenigingen. Ik benaderde Tijgertje of zij zwemmen hadden maar dat was er niet. Ik draaide een avond mee met Dolfijn masterzwemmen maar voelde me niet thuis. Dus bleef ik doorploeteren in het Marnixbad.
Tot ik de advertentie van TIjgertje las over de mogelijkheid Gay te zwemmen op een woensdagavond in het Sloterparkbad. Vriendin Mathilde en ik gingen erheen en we werden allebei meteen lid.
Het trainen voor de Gay Games 1998 begon, ik deed wedstrijdritme op met het Zuiderzee circuit en Open Waterzwemmen en trainde onbehouwen en fanatiek. Het zwemmen op de Gay Games werd helaas een deceptie. Een liesblessure hield me de drie laatste maanden voor de Games uit het bad, ik was blijven trainen met pijn en dat had de blessure verergerd. De week van de Gay Games mocht ik pas weer zwemmen en ik deed mee maar was het water gevoel kwijt en schaamde me over mijn slechte presteren.
Geen wedstrijden meer voor mij.
Maar de vriendelijke druk van mijn zwemmaatjes om weer eens met een wedstrijd mee te doen, de fantastische verhalen over Grote Wedstrijden, de saamhorigheid waar ik alleen maar naar kon kijken; dit alles in combinatie met mijn ambitie beter te zwemmen leidden ertoe dat ik bij aanvang van het seizoen 2008-2009 me voornam op de Gay Games in Keulen 1500 meter te gaan zwemmen. Ik maakte dit kenbaar aan Cor die me vrolijk aankeek en ‘mooi’ zei en ook mijn zwemmaatjes waren blij.
Ik ben meer gaan trainen, luisterde naar techniektips en bracht dat zo goed mogelijk in praktijk en ik liet me afbeulen. Volgens Cor zit de vorm er aan te komen. En dan: die perfecte race op die vroege vrijdagmorgen begin augustus.
Onder Zeeniveau 
Plaats een reactie