Daar stonden we met ons drieën in de regen. De dode Mickey in mijn armen. Ik legde hem voorzichtig in het langwerpige gat dat we met ons drieën gegraven hadden, H en R hielpen met het kopje, Sterretje rende als een gek rondjes door de tuin. Toen Mickey lag maakte H de foto, hij lag er mooi bij. Dat zeggen mensen vaak bij een dode, soms klopt het , soms klopt er niets van maar Mickey lag er goed en rustig en vredig bij, zijn leven geleefd en het was een mooi leven geweest met goed eten, menselijke warmte op zijn tijd, eerst met een vrolijke hond en daarna met dat eigenwijze Sterretje.

Wat was Mickey boos toen Sterretje kwam, ikzelf lag ziek met een ontsteking van mijn pancreas, Britta werd steeds ouder  en krakkemikkiger en het was tijd voor nieuw leven vond ik.

Ook had ik weinig aan Mickey wat muizen betreft, hij keek er naar en dat was alles wat hij deed. Verder liet hij zich koeioneren door een jonge ongesneden kater die brutaal de tuin in kwam en Mickey op joeg. Met veel misbaar gooide ik die kat eruit en Mickey vond dat blijkbaar normaal want beneden zijn stand een kat uit zijn tuin te jagen.

H had net twee kleine katjes en ik was zo blij jonge beestjes te zien dat ik ook een jong katje wilde, ik hoorde van een nest in de Betuwe en ik koos een schildpadje met een geel befje en een ster op haar kop. Toen ze hier kwam had ze nog blauwe oogjes, ik denk dat ze een week of zes was. Te klein. Maar niet te klein voor Mickey. Hij blies naar haar en verliet toen het huis. Twee dagen lang kwam hij niet meer binnen. N de zoon van R begon een gesprek met hem, op de een of andere manier vond hij het heel normaal om met katten te praten, hij was toen een jaar of elf, hij wilde er niets van weten dat wij het bijzonder vond dat hij praatte met beesten en als wij hem dierentolk noemden vond hij dat belachelijk.

‘ Mickey is boos,’ zei hij, ‘ hij begrijpt niet dat jullie altijd die kat eruit jagen die de tuin in komt en nu haal je zelf een kat binnen, hij snapt daar niets van. Je moet het hem maar eens goed uitleggen. En dan moet je in plaatjes doen want woorden begrijpt hij niet altijd.’

Ik deed mijn best maar Mickey kwam niet terug.

En toen deed ik wat ik altijd doe als ik het niet meer weet. Ik ging voor mijn gohonzon zitten en begon te chanten en terwijl ik chantte probeerde ik in plaatjes te denken en Mickey te vertellen dat ik helemaal niet minder van hem hield maar dat we een stoere meid nodig hadden die hem zou verdedigen tegen dat rotjoch dat de tuinen wilde overnemen.

Ik chantte, dacht aan Mickey en wenste dat hij weer binnen zou komen.

En hij kwam, misschien na een half uur, misschien na drie kwartier maar de kamerdeur werd met geweld open geduwd  en daar kwam de Koning binnen. Hij sprong op schoot.

En nu rende Sterretje verward door de tuin en wij legden Mickey op zijn plek. Met mijn handen schepte ik de donkere aarde over hem heen. Zijn kopje bedekken kon ik niet. H pakte blaadjes van de kersenboom die met de herfst van de takken op de grond zijn gevallen en legde die over zijn kopje. Ik strooide het de aarde erover.

Hij was al snel bedekt met aarde. Hierna schepten we de aarde over hem heen. Hij kreeg een zandheuveltje waar ik bollen in ga planten.