2020 is bijna voorbij. Ik weet niet wat ik dacht een jaar geleden maar ik had zeker niet gedacht dat alles zo anders zou zijn. Jos en ik waren alweer begonnen met de voorbereidingen voor de zesde LoveSwim, een van mijn hoogtepunten van het jaar. Eind 2019 hoorden we voor het eerst over een raar soort griep in China, ik zag een huilende Chinese mevrouw die huilde dat haar regering niets deed, een Chinese arts die erover verteld had werd vervolgd en stierf toen, dat het naar Nederland zou komen had ik niet gedacht maar het kwam steeds dichterbij en al snel beheerste het het hele leven. Het ging nergens anders meer over en begin Maart was ik Coronamoe. Eigenlijk net voor het hier toe sloeg meende ik Coronamoe te zijn. Nu negen maanden later ben ik helemaal niet Coronamoe meer.
Corona riep veel op, mensen die ik kende ontpopten zich tot Complotdenkers en zeiden in mijn ogen onbegrijpelijke dingen over waarom een heel land afsluiten ten behoeve van de zwakkeren in onze samenleving en dat Bill Gates een chip in het vaccin zou stoppen waarmee hij ons ging volgen. Een complot denkende vriendin zei de vriendschap op. Sommige mensen die ik kende kregen Corona en waren behoorlijk ziek. Zwemtrainingen in binnenbaden werden opgeschort, de sportschool ging dicht maar het buitenbad van De Mirandabad bleef open en daar zwom ik een paar keer per week in vijfenveertig minuten een dertigtal baantjes. Een oude vriendschap herstelde zich. En eigenlijk genoot ik, ondanks alles, van de rust van dit jaar.
Onder Zeeniveau 
Geef een reactie