Onder Zeeniveau

>

maandag 22 februari 2010 15:09

Tot laat in de nacht gefascineerd naar de 1500 meter voor vrouwen gekeken. Het was ongelofelijk spannend. Keihard openen, doortrekken en dan maar hopen dat je niet kapot gaat. Eerst schaatste Annette Gerritsen een strakke tijd en daarna ging er een Japanse dame overheen waarvan ik dacht dat zij het goud zou gaan winnen. Margot Boer schaatste goed en toen kwam Ireen Wűst, de verrassing van Turijn 2006 die voor ons potten meteen herkenbaar was als een van ons. Lange tijd kwam ze er niet voor uit, het gerucht ging zelf dat ze wat had met Jan Smit, maar vorig jaar stapte ze uit de kast en vertelde dat ze met een vriendin, ook een sportvrouw, woonde. Ze kreeg heel wat vuil over haar heen. Ik heb erg primitieve commentaren gelezen van een aantal heteromannen, dat ze lelijk was en dat er niets aan haar verloren maakte ik op uit de diverse hatelijkheden. Tijdens wedstrijden was Ireen duidelijk aan het worstelen met haar vorm, het was het alsmaar net niet.

Bij de presentatie van het boek van Adjied Bakas De Toekomst van de Liefde sprak Humberto Tan zijn waardering uit voor de moed van Ireen en hij voorspelde dat nu ze uit de kast was, ze betere sportprestatie zou leveren. Op de Internet fora kwamen reacties van mannen die het ze niet uitmaakte met wie Ireen het bed deelde als ze maar hard zou schaatsen.

In een Gay blaadje las ik dat Ireen spijt had dat ze uit de kast was gekomen. Het had haar afgeleid.

Bij de 3000 en 1000 meter in Vancouver 2010 deed Ireen het niet best. Ze schaatste hard maar kwam niet op het podium. Je zag aan haar dat ze baalde.

Mijn verwachtingen vannacht waren niet hoog voor Ireen. Ik bleef kijken omdat ik de 1500 meter zo fascinerend vond.

Ik zat voor de buis toen Ard Schenk de magische grens van 2.00 minuten brak tijdens een wedstrijd waarin ook niemand iets van hem verwachtte. Nu gingen steeds meer vrouwen door de 2.00 minutengrens die helemaal geen grens meer is.

Weg was Ireen. Ik kon bijna niet geloven wat ik zag. De groene doorkomsttijden, de lijn van de beste tijd tot nu toe, waar Ireen voor bleef. Ze ging met 1.56,89
over de streep. Het was jaren geleden dat ik voor sport tien lange minuten zo zenuwachtig was. Andere schaatsters openden sneller maar een voor een stortten ze in tijdens de laatste ronde. Ik hield het niet meer en ging naar buiten. Er waren in dit blok zeker vier mensen wakker die net als ik naar de wedstrijd keken. Ik had Tuitert niet live zien winnen, Sven wel en nu zat ik in spanning voor Ireen.

Diep geëmotioneerd zag ik toe hoe ze Olympisch kampioen werd. Misschien was ik des te geëmotioneerde omdat ze een trotse lesbo is. Ireen zelf plengde overwinningstranen en zong uit volle borst met dat vreemde lied mee dat wij als volkslied kennen.

Ria Visser was ook zeer geëmotioneerd, ze kwam in de clinch met Bart Veldkamp die vooral hamerde op de coach, Gerard Kemkers. Ria vond dat Kemkers geluk had gehad met zo’n talent als Ireen Wust. Mart Smeets praatte door Ria heen en vroeg Bart iets, Ria herhaalde nog wel wat ze had gezegd maar Mart ging er niet meer op in. Ik had het idee dat de emoties van Ria met meer te maken hadden dan de natuurlijke emoties die je hebt als een landgenoot wint. Vindt Ria Gerard Kemkers geen goede coach? Heeft Ria Visser een speciale band met Ireen? Ze ziet er trouwens erg goed uit vind ik, Ria Visser. Mooi gekleurd haar en bijzonder fris.

Het valt me trouwens wel op dat die schaatsters allemaal enorme bovenbenen hebben en over het algemeen gezegend zijn met een dikke kont. Als ik ze zo aan de start ziet staan met die dikke benen in die strakke pakken kan ik me niet goed voorstellen dat die dikkerdjes hard gaan. Wat een verschil met de zwemsters in die strakke pakken.

Vreemde pakken heeft Nederland trouwens dit jaar. Alsof ze een kort broekje aan hebben. Een aantal andere landen heeft dat ook. Het mooiste pak is het Japanse, glanzend en goud.

Nederland heeft wel hele mooie jasjes met die gouden vleugel erop. Krachtig.

Wat ik ook nogal vreemd vind is dat ze allemaal een muts dragen als ze niet schaatsen. Zou het koud zijn in zo’n hal? Of is het vanwege vroeger tijden toen we buiten schaatsten in winters die niet kouder waren dan nu maar met beter ijs?

Trouwens over die Sablikova vraag ik me ook af of dat haar vriendin was die ze kuste toen ze de 3000 meter gewonnen had.

Was dat trouwens de vriendin van Ireen die naast de trotse ma Wűst stond?

Het was een mooie nacht.